தோப்பில் முகமது மீரானின் "ஒரு கடலோர கிராமத்தின் கதை"

மிகச்சமீபத்தில் நான் படித்து மகிழ்ந்த நாவல் தோப்பில் முகமது மிரான் எழுதிய ஒரு கடலோர கிராமத்தின் கதை.தலைப்பை கொண்டு கடல் சார்ந்த மீனவர்களின் கதையாக இருக்கக்கூடும் என எண்ணியே நாவலை வாசிக்க தொடங்கினேன்.அதற்கு முற்றிலும் மாறாக கதை பயணிக்க தொடங்கியது.கடலோர கிராமத்தின் கதை வாழ்ந்து மறைந்த ஒரு தலைமுறையின் சரித்திரம்..

ஓர் இஸ்லாமிய கிராமத்தின் ஓர் தலைமுறை நிகழ்வை நம் கண் முன்னே காட்சிகளாய் பதிவு செய்துள்ளார் முகமது மிரான்.தேவையற்ற காட்சிகளையும் உரையாடல்களையும் புகுத்தாமல் கதை தன் போக்கில் செல்கிறது.. காதல்,கோபம்,வன்மம்,பொறாமை,பழிவாங்கல்,அறியாமை என யாவும் மிகை இல்லாமல் கூறப்படுகின்றது.நாவலில் முக்கியமாக குறிப்பிட படவேண்டிய ஒன்று கதை மாந்தர்கள் பேசும் வட்டார தமிழ் மற்றும் உருது கலந்த உரையாடல்கள்.பிற சமய வாசிபாளர்களுக்கு அது ஒரு முற்றிலும் புதிய,இனிய அனுபவம்.

சுதந்திரத்திற்கு முன் நிகழும் இக்கதை,மேல் ஜாதி கீழ் ஜாதி வேற்றுமைகள் எல்லா மதத்திலும் உள்ளதே என்பதை தீவிரமாய் உணர்த்துகிறது.மேலும் உயர் ஜாதி வீட்டோர் தம் சுயநலத்திற்காக ஏழைகள் மீது காட்டும் வன்மம்,அக்காலத்தில் அவங்களுக்கு இருந்த மதிப்பு,அதிகாரம்...எல்லா விதத்திலும் துன்ப பட்ட பிறகும் அவர்களுக்குள் இருக்கும் தீராத ஆணவம் என யாவற்றையும் கிராமிய சூழலுடன் ஆசிரியர் விவரித்துள்ள விதம் நேர்த்தி.நாவலில் பெரும் பகுதி மசூதியில் நிகழ்வதாய் உள்ளது.தொழுகை அம்மக்களின் வாழ்வில் இன்றியமையாத ஒன்றென உள்ளது.அங்கும் கீழ் ஜாதியினர் தனி இடத்தில் அமர விதிக்கப்பட்டுள்ளனர்.அஹமது என்னும் பாத்திரத்தின் வழியாக இத்தகைய வேற்றுமைகளை கடுமையாய் சாடியுள்ளார் ஆசிரியர்.

நாவலின் பிற்பகுதியில் அக்கிராமத்தில் ஆங்கில அரசு பள்ளிகூடம் தொடங்க அதை கிராமமே எதிர்ப்பதும் எல்லா வழியிலும் பள்ளியை நடத்தும் ஆசிரியருக்கு இடையூறு விளைவிப்பதும் அக்காலத்தில் நடக்க கூடிய நிதர்சனமே.. கதையில் நாயகன்,நாயகி என்று யாரும் இல்லை...கடலோர கிராமத்தின் மாந்தர்கள் யாவரும் கதை நாயகர்களே.மொத்தத்தில் இந்நாவல் முற்றிலும் ஒரு புதிய வாசிப்பு அனுபவம்